Heb jij een tip voor de redactie?
Of een nieuwtje?
Dwarslaesie & voeding expert Annemarie de Vries-Postma:
“Als je altijd zit, verbrand je gemiddeld nog slechts max. 1 kcal per minuut”.
Rolstoelers hebben een lager energieverbruik dan lopende mensen en daardoor een groter risico op onder andere obesitas. Volgens een studie van het NHIS in de VS (National Health Interview Survey) uit 2008, komt iemand met een dwarslaesie vanaf het moment van het ontstaan ervan, gemiddeld 2 kilo per jaar aan.
Annemarie: “Je metabolisme is, afhankelijk van het niveau van je laesie, of je type handicap, zo’n 14-27% lager dan mensen die niet in een rolstoel zitten. Dat is echt iets om heel goed bij stil te staan. Je spiermassa neemt af en je vetpercentage neemt toe (of: je vetvrije massa neemt af). Als je altijd zit verbrand je gemiddeld ca. nog slechts 1 calorie per minuut. Vrijwillig sedentaire mensen (die overmatig zitten door werk of leefstijl) kunnen dit nog enigszins compenseren door beweging. Dit kunnen rolstoelers niet”.
“Overgewicht telt voor rolstoelers vele malen zwaarder dan voor lopende mensen. Een paar kilo te veel kan al ernstige gezondheidsgevolgen hebben. Dit omdat er doorgaans weinig spiermassa tegenover staat. Rolstoelers hebben, naast weinig spierfunctie, ook weinig spiermassa en die neemt met de jaren alleen nog maar af”.
“Dat is overgewicht wat je meestal niet meteen zo duidelijk ziet (hoewel vet rondom de buik vaak een indicatie is), maar dat wil niet zeggen dat het er niet is. Het is ‘innerlijk vet’ dat met het blote oog vaak niet of nauwelijks te zien is. Dit wordt ook wel ‘visceraal vet’ genoemd. Dit is een gevaarlijke vorm van vet, dat zich nestelt rondom de organen en een verhoogd ontstekingsniveau in het lichaam (inflammatie) veroorzaakt, en zorgt voor een hoog risico op hoge bloeddruk, verhoogd cholesterol, diabetes type 2, hart- en vaatziekten, osteoporose en bepaalde vormen van kanker”.
“Nee, zeker bij rolstoelers niet. Je kunt bijvoorbeeld 1.75 m zijn, 53 kg wegen, een zeer fysiek actief leven leiden (of zelfs toprolstoelsporter zijn), een zogenaamde ‘perfecte’ BMI hebben, en toch een innerlijk vetpercentage hebben van boven de 40. Wij zien dit in de praktijk bij onze metingen helaas vaak (ook bij rolstoeltennissers, rolstoelbasketballers en handbikers). Veel rolstoelers denken dan ook onterecht: “Ik sport, ik ben slank dus gezond”. Terwijl ze in werkelijkheid vaak (morbide) obees zijn, zonder dat ze dat beseffen. Ze hebben dus een veel groter risico op diabetes, hart- en vaatziekten, beroerte en overlijden dan dat er wordt verondersteld als er wordt uitgegaan van gewicht en BMI - in plaats van dat de lichaamssamenstelling gemeten wordt”.
Dit type vet is niet te meten met een weegschaal. Door middel van een BodPodmeting of een meting met de InBody Body Composition Analyzer, meet je spiermassa, vetmassa en het visceraal (innerlijk) vetniveau. Een dergelijke meting vertelt dus veel meer over de gezondheidssituatie en jouw specifieke gezondheidsrisico’s als rolstoeler dan gewicht en BMI. Ik raad aan om als rolstoeler minimaal 1 of 2 keer per jaar een dergelijke meting te doen – en bij verandering van eetpatroon zelfs vaker, zodat je het effect van je nieuwe eetgewoonten goed kunt zien. Een dergelijke meting is makkelijk, betaalbaar en nauwkeurig. De ervaring leert dat dit vaak enorm motiveert om vol enthousiasme op de nieuw ingeslagen gezonde weg door te gaan”.