Rollend door Normandië

Tijdens de redactievergadering van WijRollen in juli was ik onderweg naar Normandië en belde ik in vanuit de auto. Meteen vroegen ze mij om een stuk te schrijven over mijn reizen naar deze Franse streek. Wie nu een standaard reisverslag verwacht, moet ik helaas teleurstellen. Ik zal hier vertellen over negen jaar reizen naar Normandië!

Reizen naar de geschiedenis

Al zolang ik mij kan herinneren, heb ik een tomeloze interesse voor geschiedenis. Van kinderlijke interesse in de Romeinen, ridders en Vikingen werd mijn interesse, met mijn eigen opgroeien, ook steeds meer volwassen. Zo kwam mijn historische interesse uiteindelijk bij de Tweede Wereldoorlog.

Geschiedenis gaat voor mij altijd over mensen en daarom begon ik op veertienjarige leeftijd veteranen van de Tweede Wereldoorlog aan te schrijven. Via de Amerikaanse telefoongids en contactadvertenties in veteranenbladen kwam ik aan adressen en begon ik met een aantal veteranen te corresponderen. Hier was ik ongeveer een half jaar mee bezig, toen mijn ouders het plan opvatten om mij dat jaar mee te nemen naar de herdenkingen in Normandië. Die vinden plaats rond 6 juni, de datum waarop in 1944 de bevrijding van Europa begon. Ongeveer elk deelnemend land heeft een aparte herdenking. Daarnaast hebben de dorpen en steden die in die junidagen zijn bevrijd, eigen herdenkingen en vieringen.

Daar kwam ik de oude heren in persoon tegen en werden de veteranen ‘echt’. Roller zijn is binnen deze wereld overigens wel een voordeel, zo leerde ik snel. De meeste mannen waren immers op een leeftijd dat ze zo langzaamaan een rolstoel nodig hadden. Ik zat dus op de goede hoogte om hun verhalen en reflecties te horen. Zelf zeg ik vaak grappend dat ik graag als extern geheugen dien voor de heren en dames. Op deze manier heb ik in die vakantie enkele tientallen veteranen gesproken. Daar zijn ook vriendschappen uit ontstaan – die tot op de dag vandaag bestaan en zich vaak ook uitstrekken naar de kinderen en/of kleinkinderen.

De reizen naar Normandië werden een traditie. De streek werd tot een tweede historisch thuis. Rond 6 juni kom ik elk jaar weer dezelfde mensen tegen. Voor je het weet, ben je een bekende van alle vaste gasten van de herdenkingen! Zelfs na negen jaar blijven de begraafplaatsen en monumenten indrukwekkende getuigen van de grote geschiedenis, die zich daar op de stranden, in de dorpen en steden heeft afgespeeld.

Tips voor bezienswaardigheden:

• De Amerikaanse Militaire Begraafplaats in Colleville Sur Mer, uitkijkend op Omaha Beach – bekend van de film Saving Private Ryan. Hier liggen 9.388 Amerikanen die sneuvelden voor onze vrijheid.
• De Duitse Begraafplaatsplaats in La Cambe. Hier liggen 21.200 Duitsers, die omkwamen in de strijd tegen de geallieerden.
• Het Britse monument in Ver Sur Mer, één van de nieuwste monumenten in Normandië. Een zuilengang herdenkt de Britse gesneuvelden, op datum.
• Juno Beach Centre, een centrum dat de Canadese inbreng in de Tweede Wereldoorlog naar voren brengt en uitkijkt op het Canadese landingsstrand Juno Beach.

Meer goede tips vind je op de website van Liberation Route Europe.

Een bestemming om in te investeren

Waar de rolstoel in het contact met veteranen een groot voordeel is, kan het wat betreft de toegankelijkheid in Normandië zeker beter. Verwacht geen reis zonder obstakels, want aan kinderkopjes en heuvels geen gebrek. Daarentegen zijn de meeste musea over de landingen toegankelijk. Overigens hoef je niet rond 6 juni te komen voor een goede ervaring.

Mocht je niet alleen voor de sporen van de Tweede Wereldoorlog willen komen, dan is het middeleeuwse Wandtapijt van Bayeux een aanrader. Net als de pittoreske vissersplaatsjes en dorpjes in het binnenland van Normandië.
Kortom, in Normandië is meer dan genoeg te zien! Dus is het de investering van meerdere bezoeken zeker waard.

Spreek je geen Frans? Geen paniek! In Normandië spreken meer mensen Engels dan elders in Frankrijk. Bijna alle musea over de landingen bieden hun online informatie ook in het Engels aan. En wees gerust: je komt altijd wel ‘verdwaalde’ Nederlanders tegen.

Het is echter wel echt aan te raden met een auto te reizen. Het openbaar vervoer is namelijk niet erg betrouwbaar. Ook de afstanden binnen de regio waar de landingen plaatsvonden, zijn erg groot. Wat toegankelijke accommodaties betreft blijft het een eeuwige zoektocht. Daarom kiezen wij er zelf in de regel voor om elk jaar terug te keren naar de ons bekende hotels en vakantiehuizen, zoals dit vakantiehuis in Bricqueville.

Rollende gids?

Smaakt dit naar meer? Dan wil ik best nadenken om een rollende slagveldtour te organiseren. Mail je interesse naar: [email protected]. Dan komt je mail direct bij mij terecht.