Lily heeft toegankelijkheid op de kaart gezet bij Universiteit Utrecht

In 2017 begon Lily Kenter met veel enthousiasme aan haar studie Kunstmatige Intelligentie aan de Universiteit Utrecht. Na amper een jaar moest Lily haar studie noodgedwongen afbreken. De panden van de Universiteit waren niet rolstoelvriendelijk genoeg. De tijd en energie die het haar kostte om vooraf steeds te checken of ze in haar rolstoel colleges kon volgen en aan tentamens kon deelnemen én de druk van het behalen van het bindend studieadvies (BSA), werden haar teveel. ‘Ik voel me buitengesloten’, schreef ze teleurgesteld en moegestreden in een open brief aan de Universiteit in 2018.

We zijn inmiddels twee jaar verder. WijRollen.nl sprak met Jan-Willem Moerkerk, assetmanager Centrumgebied USP, Strategie, Vastgoed & Campus van de Universiteit Utrecht en we vroegen hem: welke lessen heeft de Universiteit Utrecht getrokken uit het verhaal van Lily Kenter?

Iedereen moet zich welkom voelen

Jan-Willem: “Toegankelijkheid is voor de Universiteit Utrecht een belangrijk thema. De universiteit wil iedereen zo goed en zelfstandig mogelijk, en zo veel mogelijk op een gelijkwaardige manier, toegang bieden tot haar gebouwen en terreinen. Ook mensen met een beperking. Het is vervelend hoe het is gegaan met Lily. We willen juist dat iedereen zich welkom voelt. Wat ons betreft in de breedste zin van het woord. En dat gaat verder dan de ingang van onze gebouwen rolstoeltoegankelijk maken. Als mensen bij ons binnenkomen dan moeten ze zich gehoord en gezien voelen. Het verhaal van Lily heeft ons weer op scherp gezet.”

Platform Onbeperkt Studeren

Jan-Willem is binnen de universiteit nauw betrokken bij de bouw- en renovatieprojecten van universiteitsgebouwen. “Bouwen en renoveren volgens de wettelijke uitgangspunten en richtlijnen wil nog niet zeggen dat gebouwen en terreinen daarmee ook gebruiksvriendelijk zijn voor mensen met een beperking. Om te komen tot goed werkende oplossingen hanteren we onder andere de Integrale Toegankelijkheid Standaard als belangrijk uitgangspunt voor grote nieuwe projecten.

Daarnaast schakelen we ervaringsdeskundigen en specialisten in om oplossingen te toetsen. Een belangrijke partner daarbij is het Platform Onbeperkt Studeren. Dit is een platform van onze universiteit voor en door studenten met een functiebeperking, van studenten in een rolstoel tot studenten met bijvoorbeeld dyslexie. Op dit moment onderwerpen zij al onze gebouwen aan een zogenaamde gebruikerstoets. Hun aanbevelingen worden waar mogelijk aangepakt en ervaringen die hierbij worden opgedaan nemen we ook weer mee in nieuwe bouwprojecten.”

Betere rolstoeltoegankelijke entrees

Wat is er concreet al aangepast? Jan-Willem: “Een van de klachten van Lily was dat ze vooraf veel tijd kwijt was aan het uitzoeken of collegezalen toegankelijk waren voor rolstoelen. Deze informatie is nu digitaal beschikbaar. Op onze site vind je per gebouw informatie over de bereikbaarheid en de rolstoeltoegankelijkheid van al onze locaties. Wat betreft verbetering van de toegankelijkheid zijn er een heleboel aanpassingen gedaan.

We zijn daarbij gestart op locaties met veel wisselende gebruikers, zoals onderwijsgebouwen en gebouwen met publieke functies. We hebben de entrees van een aantal universiteitsgebouwen al beter toegankelijk voor rolstoelen gemaakt, er zijn rolstoelplaatsen gerealiseerd in de onderwijsruimten en we kijken kritisch naar de routing in de gebouwen. Daarnaast proberen we waar mogelijk ruimte te maken voor studenten of medewerkers met specifieke toegankelijkheidsvraagstukken. We hebben nog veel te doen, maar we zijn onderweg.”

Aangepast BSA

Lily ervoer veel stress door de constante druk van het halen van de BSA-norm. Voor toekomstige studenten heeft in ieder geval de faculteit Geesteswetenschappen ook de BSA-procedure aangepakt. Als voor het begin van de studie al duidelijk is dat je niet kan voldoen aan de BSA-norm, dan kun je een aangepast BSA krijgen.

Gestopt

Voor Lily kwamen alle aanpassingen te laat. Haar tijd bij de universiteit heeft ze als zeer zwaar ervaren, omdat ze zo moest vechten om gezien te worden. Na het stoppen van haar studie is ze in haar bijbaan in korte tijd gepromoveerd tot hoofd marketing. Haar werkgever had vanaf het begin al alle (letterlijke én figuurlijke) drempels voor haar weggehaald, zodat ze zich volledig kon concentreren op haar werk.

Hoewel Lily zelf niet positief terugkijkt op haar tijd aan de Universiteit Utrecht, heeft haar strijdlustigheid veel opgeleverd voor studenten met een functiebeperking die na haar kwamen. Daar mag ze heel trots op zijn!