In de Regenboogstoel: Menko Dijksterhuis wil voorbij de hokjesgeest

Menko Dijksterhuis is 28 jaar, woont in Amsterdam en werkt als grafisch ontwerper. Hij en ik kennen elkaar van vakanties voor mensen met een beperking. Vanwege zijn spierziekte gebruikt Menko een elektrische rolstoel. Net als Menko zit ik ook in een rolstoel en we zijn bovendien allebei homo. Dat weten we allang van elkaar maar we hebben nooit echt gesproken over onze gedeelde ervaring als deel van een dubbele minderheid. Terwijl ik hem via een beeldverbinding spreek regent een van de vele zomerbuien van afgelopen tijd hard neer op het platte dak van mijn huis.

Een religieuze achtergrond en coming out

“Mijn wortels liggen in een dorp vlakbij de Duitse grens in het oosten van het land. Na de basisschool en middelbare school ging ik studeren aan de Saxion Hogeschool in Enschede. In het tweede jaar ben ik daar ook gaan wonen. Toch kon ik daar niet helemaal openlijk mezelf zijn. Heimelijk probeerde ik af en toe wel te experimenteren met een jongen.

In het laatste jaar van de studie ben ik vanuit Enschede naar Amsterdam verhuist. Vlak voor mijn verhuizing ben ik bij mijn ouders en familie uit de kast gekomen. Eerder voelde ik mij daar nog niet fijn bij. Toen ik weg ging uit hun directe omgeving was het ook een natuurlijk moment. Mijn ouders zijn redelijk gelovig en hebben er soms nog moeite mee dat ik op mannen val. Daarnaast, is in hun omgeving homoseksualiteit, helaas, iets lastiger te bespreken. Voor mij persoonlijk speelde het geloof, voor en na mijn coming-out, een minder grote rol in mijn leven.

Een nieuw begin

In Amsterdam ben ik als het ware opnieuw begonnen. Nu buiten de kast, in een nieuwe omgeving, probeerde ik mijn weg te vinden naar de LHBTI-gemeenschap . Bij mij leefde de hoop dat er binnen de gemeenschap ruimte voor mensen zoals ik zou zijn. Dat viel vies tegen. De hokjesgeest en validisme waar de heterowereld vol mee zit bestaat ook zeker binnen de LHBTI-gemeenschap. Het begint al bij het feit dat heel veel plekken waar de gemeenschap samenkomt niet toegankelijk zijn voor mij. Dit helpt het feit dat je als ‘anders’ wordt gezien natuurlijk in de hand. Bijvoorbeeld tijdens de Pride is mij weleens in alle oprechtheid gevraagd: “Wat doe jij hier?” Dat wil je natuurlijk eigenlijk nooit horen. Je wilt erbij horen.

Daten en boyfriend material

Ik pas niet in het standaardhokje ‘mooi.’ Dat maakt het lastig om op dat vlak er bij te horen. Daar komt seksualiteit dan nog bij en alle afhankelijkheid waar ik dan mee moet omgaan. Die afhankelijkheid komt vooral om de hoek kijken bij de voorbereidingen voor een leuke avond in bed. Er zijn bepaalde voorbereidende handelingen die ik niet makkelijk zelf kan doen. Hoewel ik wel woon met zorg op afroep in een appartement, toch blijft het lastig om voor dit soort handelingen hulp te vragen van het verzorgend personeel, De man waarmee je afspreekt voor dit soort dingen vragen is ook weer zo wat. Zeker als het een kortdurend of eenmalig contact is. Gelukkig heb ik meerdere friends with benefits waar ik het leuk mee heb. In de ontdekking van mijn eigen seksualiteit heb ik ook wel ervaringen gehad met mannen die juist met mij willen daten vanwege mijn beperking. Voor een avond kan dat best leuk zijn maar zij zijn zeker geen boyfriend material. Natuurlijk hoop ik uiteindelijk een leuke vriend te vinden.

Zoektocht naar gelijkgestemden

Op professioneel vlak heb ik wel nieuwe hoop op aansluiting bij gelijkgestemden. Sinds kort ben ik van werkgever veranderd. Deze nieuwe plek heeft mij en anderen laten zien dat mijn perspectief op toegankelijkheid waardevol is. Mijn collega’s en leidinggevenden staan echt open voor een gesprek over onderwerpen zoals toegankelijkheid.
Quote: “Ik wil voorbij de hokjesgeest”

Daarnaast vind ik ook gelijkgestemden online, zoals op Instagram. Daar heb je natuurlijk een grote groep internationale activisten die mij laten zien hoe het ook kan. Carson Tueller, bijvoorbeeld, behoort tot de lhbt-gemeenschap, zit in een rolstoel en heeft net als ik een religieuze achtergrond. Dit soort online voorbeelden zijn voor mij erg belangrijk. Zij zetten mij aan tot het nadenken over en het tonen van mijn kwetsbaarheid en schoonheid. Dat delen van kwetsbaarheid en schoonheid wil ik graag verbreden naar een fotoproject voor mensen met een beperking om zo zelf die groep gelijkgestemden op te bouwen. Ik wil voorbij de hokjesgeest!”

In de RegenboogStoel is een serie artikelen over seksuele en genderdiversiteit geschreven door Maurits Huijbregts en is een co-productie met de Gaykrant.
Een versie van dit artikel is dus ook te lezen op de site van de Gaykrant.

Gaykrant is het grootste LHBTI+platform van Nederland en België en brengt gratis en op een toegankelijke manier nieuws, achtergronden en columns voor en door LHBTI+ers van alle leeftijden. Uitgangspunt is het bevorderen van de LHBTI+emancipatie in de breedste zin van het woord. Ook dubbele minderheden, zoals LHBTI+ers met een handicap zijn binnen de redactie vertegenwoordigd.