Even voorstellen: Ardi Klokkers

Vaak zeg ik: mijn leven loopt op rolletjes, letterlijk en figuurlijk. Al is dat niet altijd zo geweest, want ik ben in 1976 na 6 maanden geboren. Ik woog zo’n 970 gram, dus niet bepaald een zwaargewicht. Bij de geboorte kreeg ik een zuurstofgebrek met als gevolg spasticiteit. De eerste jaren heb ik veel gekropen en van mijn 7e tot mijn 11e heb ik kunnen lopen. Maar naarmate ik ouder en zwaarder werd, konden mijn spieren het niet meer aan en werd ik rolstoeler.

Mijn vader overleed toen ik 1 jaar was, dus mijn moeder heeft mij alleen moeten opvoeden. Dat moet voor haar best lastig geweest zijn. In mijn jeugd dacht iedereen dat artsen wisten wat goed voor je was. Mijn moeder luisterde naar hen, want zij wist het ook niet. Ik begrijp nu wel waarom zij de adviezen van de “experts” volgde. Er werd dus voor mij bepaald wat goed voor mij was en daar zette ik me nogal tegen af.

Onderschat

Als kind heb ik diverse revalidatiecentra gezien en daar ook op school gezeten. Met leren had ik niet veel moeite. Al dachten sommige leraren wel in beperkingen, want ik heb toch een handicap. (Herkenbaar?) Zo heb ik mavo op D-niveau gedaan, want dat vond men toch wel het hoogst haalbare. Dat was een verkeerde inschatting, want mijn eindlijst bestond uit vier keer een 9, een 8 en een 7.

Achter de horizon

Na mijn eindexamen zei mijn mentor dat ik nog best havo zou kunnen doen. Daar had ik geen zin in, want door deze omweg zou ik een jaar kwijt raken. Ik wilde liever een praktisch jaar met stage en daarna meao-ba gaan doen. Mijn mentor wilde graag weten waar ik mijn stage wilde doen: op het revalidatiecentrum of in het ziekenhuis? Geen van beide! Ik wilde stage lopen in het transport. Maar in die sector had het revalidatiecentrum geen contacten…

Zelf op zoek

Als kind keek ik veel naar auto’s en vrachtwagens, want die gingen richting vrijheid. Die zomervakantie zocht ik zelf een stageplek. Ik heb 35 transportbedrijven gebeld, waarvan er één zelfs zei: “Gehandicapten nemen wij per definitie niet in dienst.” (Dat kon toen nog.) Nijhof-Wassink was de enige die mij uitnodigde en na een goed gesprek was ik welkom. Ik heb daar 4 jaar lang met veel plezier 1 dag per week gewerkt. En ik heb daar meer geleerd dan in 10 jaar op school!

Beste advies

Eén van de eerste dingen die oprichter Harman Nijhof tegen me zei, vergeet ik nooit meer. Hij zei: “Dat je vader niet meer leeft, kan ik niet veranderen. Dat je een handicap hebt ook niet. Maar ik kan je wel helpen om je te leren wat ik weet: zorg ervoor dat geld voor jou werkt in plaats van jij voor geld.”

Hij legde uit wat hij daarmee bedoelde: “Als je wat wilt, een eigen huis, een bedrijf of wat dan ook, dan heb je geld nodig. Die Wajong is precies genoeg om net niet dood te gaan, maar het is te weinig om fatsoenlijk van te kunnen leven. Dus als je enigszins de mogelijkheid hebt, zorg dat je van die uitkering af komt. Iedereen heeft dingen waar hij of zij goed in is. Talenten, doe er iets mee!”

Gewoon meedoen en je hart volgen

Na mijn opleiding heb ik verschillende dingen gedaan, in loondienst, als ondernemer of een combi daarvan. Ik heb altijd gewoon mee kunnen doen. Al vroeg leerde ik: doe wat je leuk vindt en waar je goed in bent.

Wat ik op mijn beurt wil meegeven: doe iets wat je leuk vindt en waar je goed in bent. Laat je niet ontmoedigen door de angst van anderen. (“Dat kan jij niet, want…”) Zoek iemand met wie je de klik hebt en die je vertrouwt. Want als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit meer te werken. Simpelweg omdat het niet voelt als werken!

Ardi Klokkers is financieel coach. Door financiële educatie en (budget)coaching leert hij mensen hoe ze passief inkomen kunnen opbouwen. Heb je vragen over (gaan) ondernemen of over passief inkomen? Kijk dan eens op zijn site Omgaanmetg€ld.com.