Column Burugo: Winkelwagentje

Dat hebben ze bij ons niet, van die winkelwagens speciaal voor rolstoelgebruikers. Dus ik was al halverwege deze voor mij onbekende supermarkt, toen ik door een overijverig personeelslid op hun bijzondere karretje werd geattendeerd. “We hebben speciaal zo’n wagentje aangeschaft voor rollers, met rondom schijfremmen en openslaande deuren, dus je zult hem potdorie gebruiken ook!” zullen ze ongeveer gedacht hebben.

Ik had uitsluitend een rolletje plakband nodig, maar wilde geen spelbreker zijn.
Ik overwoog zelfs nog even om voor de grap zélf in het winkelwagentje te gaan zitten met een gezicht van: “En nu?” Maar daar had ik te weinig tijd voor.

Met enige moeite kreeg ik het vehikel aan mijn rolstoel gemonteerd en kon ik – geamuseerd bekeken door een groot deel van de clientèle – op zoek naar mijn plakband. Maar dat valt heus nog niet mee, zo’n extra kar voor je uit duwen zonder iets te raken!

Het is me dan ook niet gelukt. Al halverwege de winkel was er door mijn gebots tegen de schappen per ongeluk van alles in mijn karretje terechtgekomen: diverse potjes HAK, twee dozen speculaas, een vegetarische rookworst, anderhalf ons eekhoorntjesbrood en een enorm boze mevrouw met een paardenstaart.
Een fles schenkstroop had het karretje helaas nét gemist en sneuvelde op de plavuizen. “Die plakband heb ik in elk geval te pakken”, concludeerde ik tevreden, nadat ik door de kleverige stroop was gerold.

Toen ik het wagentje had afgekoppeld, merkte ik tot overmaat van ramp dat ik ook nog door de schenkstroopscherven was gereden. Dus moest ik thuis ook nog eens mijn band plakken – niet met plakband, maar met bandenplak.

Dus beste supermarkt, vriendelijk bedankt voor de goede bedoelingen. Maar ik rol er niet meer in. Ik gebruik in het vervolg uitsluitend nog mijn eigen karretje.

BURUGO

Burugo op Facebook