Column Burugo: De gehandicapten

Wij worden vaak in één adem genoemd. De gehandicapten. Alsof we allemaal bij elkaar horen. Lijstjes als ‘Tien dingen die je nooit tegen een gehandicapt persoon mag zeggen’ zijn schering en inslag (maar vooral schering) op internet. Blijkbaar zijn we allemaal hetzelfde, doen hetzelfde, denken hetzelfde en worden om hetzelfde boos.

We zijn sowieso altijd boos, de gehandicapten, zo lijkt het. Dus wat betreft maakt het niet zoveel uit wat je tegen ons zegt.

Boos en ongelukkig, dat zijn ze. Állemaal. En eenzaam, want niemand wil leven met zo’n boze gehandicapte natuurlijk. Ik zou dat ook niet willen hoor, ik begrijp dat wel. Maar ik hoef het ook niet want ik ben er namelijk zélf eentje. Ha! Nou jullie weer. Oké, nu was ik héél even niet boos, maar daar ga ik geen gewoonte van maken want ik ben tenslotte gehandicapt, vergeet dat niet!

Wij (de gehandicapten dus) worden vaak ook als groep aangesproken als we alleen zijn. ‘U kunt met de rolstoel geen gebruik maken van de roltrap’ (waarom heet dat ding dan zo?!), ‘er is daar en daar een lift voor jullie’ Voor ons? Maar er is hier helemaal niemand verder, moet ik bij de lift gaan zitten wachten tot de rest van de gehandicapten komt of zo? (gelukkig ben ik alweer een beetje boos nu).

Eigenlijk bestaan er voor de buitenwereld maar drie soorten mensen: gehandicapten en niet- gehandicapten.
(En mensen die niet kunnen tellen.)

En de eerste groep, de gehandicapten (daar heb je ze weer) kun je ook weer onderverdelen in subcategorieën (mocht je niets te doen hebben op een regenachtige zondagmiddag).

Je hebt bijvoorbeeld mannetjes- en vrouwtjesgehandicapten, of mentaal en lichamelijk gehandicapten. En die kun je op hun beurt (want wij wachten netjes op onze beurt) weer verdelen in groepjes als rollende, slechtziende, moeilijk lopende, etcetera. Er zijn zelfs gehandicapten die je aan de buitenkant niet als zodanig kunt herkennen.

Behalve als ze boos zijn natuurlijk.

BURUGO

https://www.facebook.com/burugocolumns/