Pia maakt zich hard voor toegankelijke en inclusieve kunst

Sinds haar pensionering heeft Pia Hendriks het zeker niet rustiger gekregen. Naast haar tomeloze inzet voor toegankelijke stranden, het bijhouden van de website Nederland Toegankelijker en het beheren van de Facebookgroep met dezelfde naam, zet zij zich ook in voor de toegankelijkheid en inclusiviteit in de gemeente waar ze woont: Eindhoven. Wat Pia doet ter ontspanning? Ze schildert en maakt beelden. Maar zelfs tijdens het beoefenen van haar hobby komt haar missie toch ook weer naar boven.

Ik schilder al heel lang. Dertig jaar geleden heb ik al cursussen gevolgd, zoals modeltekenen en portrettekenen. Dat ben ik eigenlijk altijd blijven doen. Ik vind het een uitdaging om iets echt goed op papier te krijgen. Met name het menselijk lichaam vind ik interessant en inspirerend. Het naaktmodel tekenen is ook iets waar ik erg van geniet, het is dan net of je de zachte kant van het model ziet, de zachte kant van mensen.

Ook het spekstenen beelden maken vind ik leuk om te doen. Het fijne daaraan is dat je dat buiten moet doen. Lekker even bezig zijn in de buitenlucht. Daar word ik enorm rustig van. Ik vind het niet alleen leuk om zelf te tekenen, schilderen en beelden  te maken. Kijken naar hoe andere mensen bezig zijn, dat vind ik minstens even inspirerend. Daarom doe ik graag mee met bijvoorbeeld urban sketching bijeenkomsten. Dan ga je met meerdere mensen, professionals en amateurs naar een bepaalde plek en dan teken je daar.

Nou vind ik het wel jammer dat je eigenlijk zelden mensen met een handicap of in een rolstoel ziet op schilderijen en in beelden. Op tentoonstellingen kom ik dat eigenlijk nooit tegen.. Dus ben ik sinds mijn pensionering tekeningen, schilderijen en beelden van rolstoelers gaan maken. Als we niet zichtbaar zijn, dan wordt de wereld er ook niet toegankelijker op. Zo ging ik laatst bij een horecazaak langs om ze erop te wijzen dat ze hun terras en hun reclame op de blindengeleidelijn hadden gezet. Dan zegt zo’n ondernemer doodleuk: ja, maar hoeveel mensen maken nou gebruik van die geleidelijn? Daarom is het zo belangrijk dat we zichtbaar worden. Ik wil laten zien dat we er zijn.

Natuurlijk is het ook belangrijk hoe je rollers dan in beeld brengt. Je ziet vaak op foto’s dat rollers worden gefotografeerd vanuit een staand perspectief. Dan wordt er dus op de rolstoelgebruikers neergekeken. Maar ik zit natuurlijk zelf op dezelfde hoogte, dus op mijn schilderijen kijken de mensen je recht in de ogen.

Jarenlang werkte ik op de bibliotheek van de TU Eindhoven. Vanaf 2013 hebben we daar ook een portrettekengroep. Met die groep hebben we al 20 medewerkers van de TU/e geschilderd. Een secretaresse tipte me dat er een medewerkerstentoonstelling georganiseerd zou worden. Daar heb ik me voor opgegeven en mijn werk werd geselecteerd, dus nu hangen er drie schilderijen van rolstoelgebruikers tussen het werk van 60 andere medewerkers en studenten.

Met het ophangen was het nog best lastig. Normaal gesproken hangen schilderijen altijd te hoog voor rolstoelgebruikers, dus nu hangen ze op rolstoelhoogte. Maar dat betekent dat mensen die staan alsnog neerkijken op de schilderijen, in plaats van dat de mensen ze recht in de ogen kijken. Eigenlijk moet daar nog eens een oplossing voor komen. Dat iedereen schilderijen goed kan bekijken.

Wil je de tentoonstelling bekijken?

Artistic Heroes Like You is tot en met 28 oktober te bekijken in de hal van gebouw Atlas van de TU Eindhoven. Adres: Het Eeuwsel 53, Eindhoven.