Column Burugo: Bezet

Columnist Burugo schrijft regelmatig over zijn leven als roller. Deze keer heeft hij het over het bezoeken van een rolstoeltoilet.

Het was drúk bij de dames toiletten, niet normaal! Ik weet niet wat die vrouwen daar allemaal uitspoken, want ik mag daar niet komen, maar ze doen er wel knap lang over in elk geval. Bij de jongetjes was het niet heel veel beter, al was er daar wel sprake van snellere doorstroming (ik check zulke dingen).

Bij het rolstoeltoilet daarentegen - dat trouwens door zowel dames als heren gevisiteerd mag worden - was geen hond (wel een geit, drie pinguïns en een kameel trouwens, maar géén hond). Dus ik keek voor de zekerheid even naar beneden. En ja hoor! Ik zag duidelijk een rolstoel onder me. Dus ik dáárheen, count your blessings nietwaar?

Afijn, ik naar binnen. Doe wat ik moet doen (wat moet je er anders?) en halverwege… gebonk en getrek aan de deur. Wat moet je dan? Hard ‘bezet!’ schreeuwen tegen de dichte deur? (veel rolstoeltoiletten hebben niet zo’n rood-wit vrij of bezet dingetje) Geen zin in eigenlijk. Dus rustig doorgaan en daarbij ietsje meer kabaal maken om de hogenoodhebbende voor de deur te laten weten dat er iemand binnen keihard aan het werk is. Hoewel het heus niet zo gemakkelijk is, luidruchtig plassen.

Maar als je dan klaar bent en je opent de deur - met je broek achterstevoren én binnenstebuiten aan door het gehaast van zojuist - staat er helemaal meestal niemand te wachten! En de vloer is er ook nog gewoon droog. Hebben jullie dat nou ook altijd mede rollertjes? Heb je jezelf daar voor Jan Joker kapot zitten haasten omdat je dacht dat er een collega-roller bijna leeg stond te lopen in het portaal.

Waar is die gast gebleven dan? In de hele stad is maar één openbaar rolstoeltoilet. Die is waarschijnlijk naar huis voor schone kleren, denk ik dan.

Voortaan ga ik gewoon lekker thuis naar de wc (bij ons heet het toilet gewoon wc), daar weet ik tenminste wié er staat te wachten.