Column Burugo: Batman

Columnist Burugo schrijft regelmatig over zijn leven als roller. Deze keer heeft hij het over de ongevraagde tips van nachtelijke voorbijgangers.

‘Goedemorgen’ klonk een zware stem achter mij nadat ik en mijn hondje in het schemerdonker braaf de straat waren overgestoken teneinde een stukje verderop in het perkje te gaan poepen (Ik had hachee op de avond ervoor). ‘Als ik u was zou ik een geel hesje aan doen’ sprak de man die inmiddels naast me op de rijbaan liep omdat ik en de hond het trottoir bezet hielden.

‘Waarom?’ vroeg ik onmerkbaar geïrriteerd.

‘Dan zien ze u beter’.

‘Ze zien mij prima’ mompelde ik en hij reageerde – wél merkbaar geïrriteerd – met ‘Oké, dan niet’.  

Waarom ben ik zo lief op zulke momenten!? Die gast liep zelf nota bene in volledige zwarte kleding óp de rijbaan. Waarom vraag ik niet meteen ‘waarom doe je zelf geen geel hesje aan joh, Batman’.  Of ‘als ik u was zou ik me lekker met mijn eigen zaken bemoeien’.  

‘Dat is toch niet zo erg, een ongevraagd maar goedbedoeld advies?’ hoor ik u denken (u denkt hardop, stop daar-es mee!). Maar dat is het dus wél, want met dat advies impliceert hij dat ik blijkbaar niet in staat zou zijn om aanstormend verkeer te ontwijken, en hij wel want hij is Batman’.  

Terwijl ik ten eerste veel sneller ben dan welke wandelaar dan ook, en ten tweede een spierwit hondje bij me heb die prima zichtbaar is in het donker. Ik heb hem speciaal voor dit doel met bleekmiddel gewassen (doe dit niet thuis na! Ik maak maar een grapje… Het was waterstofperoxide). 

Dus nou zit ik al een week lang elke ochtend op mijn vinkentouw te wachten tot die zwarte regenjas weer voorbijkomt zodat ik hem eens effetjes de les kan lezen over gele hesjes, witte hondjes, razendsnelle rolstoelmeneertjes en zwarte kledij in het algemeen. Maar hij komt niet meer voorbij. 

Jemig… Hij zal toch niet onder een bus terecht zijn gekomen?