Column Burugo: Rolkleding

Schoenen kopen is super gemakkelijk als je (een) Burugo bent. Zou men denken. 
Ha ha ha! Permiteer mij dat ik even besmuikt lach, dan ben ik over vijf minuten bij u terug…

Ah u bent er nog. Gelukkig maar.

Waar beginnen we? Onderaan? Oké.
De zolen mogen niet te glad i.v.m. onderbeen-ontsnappingsgevaar, en ook niet te dik vanwege te hoge knieopstand met als gevolg zwabberknieën. Hakken niet te hoog want geen gezicht. Te brede schoenen passen niet tussen het rolstoelframe, te smalle niet aan de voeten. Groot genoeg is te klein vanwege niets voelen en derhalve voetgewondheidsrisico.  Eén maat te groot is precies groot genoeg, meer maten te groot is gewoon te groot.

Meteen ook maar even de rest van de kleding doen..?
U zegt niks dus ik doe het gewoon:

Sokken geven niks die mogen gewoon lelijk zijn want het zijn sokken.

Broeken moeten gladde konten hebben, zonder zakken met uitpuilende bonken ijzer eraan vanwege eerder genoemde gevoelloze gewondheidsrisicofactoren. Verder goed stevig vanwege aankleden in rolstoel met enorm ophijskrachtmoment van maar liefst Nm=905/3 (geloof ik). Pijpen lang genoeg vanwege de combinatie van zitten en eerder genoemde lelijke sokken.

Hetzelfde geldt voor ondergoed (behalve de pijpen), maar dat is verder privé.

Shirts en truien moeten lange achterkanten hebben om dreigend bloteruggengevaar uit te sluiten. Lange mouwen mogen niet te snel slijten bij de polsen en mogen niet te licht van kleur zijn vanwege straatvuil of modder of poep – meestal een combinatie daarvan -  dat zich via de band aan de onderarm nestelt, alsmede vanwege het consumeren van eten in het algemeen en van spaghetti in het bijzonder.

Jas mag niet te dik zijn vanwege de armrolvoortbewegingsfactor.

Qua pet zijn er geen restricties. Dat is slechts een kalekruinverdoezelingsobject.

Dan heb ik het nu wel zo’n beetje. Op de stropdas na maar die draag ik nooit (want ik ben arm) (en ik heb smaak) maar ik zou hem niet te lang nemen want voor je het weet zit je hoofd tussen de spaken.

BURUGO