Column Burugo: Nietapparaat

Ik heb twee rechterhanden. En dat is knap lastig als je linkshandig bent.
Toch weet ik mij redelijk te redden, zelfs in het huishouden.
Stofzuigen bijvoorbeeld. Het is niet mijn favoriete tijdverdrijf, maar het is helaas prima te doen. Het ding staat net als ik op wielen en komt niet hoger dan anderhalve meter boven het maaiveld, wat dus betekent dat ik het ook kan.
Net als grasmaaien trouwens, wat eigenlijk ook een soort stofzuigen is, maar dan buiten.
Toen ik onze stofzuiger kocht, zei de verkoper tegen mij: ‘Deze zuigt als een tierelier!’
Dan had ik achteraf beschouwd dus net zo goed meteen een tierelier kunnen kopen.
Ik weet niet precies hoe zo’n tierelier eruit ziet, maar er zitten vast niet van die voetschakelaars op om het apparaat in te schakelen of om heel handig het snoer op te eten, maar waar ik dus geen (stofzuiger)zak mee kan.

Zo zijn er wel meer apparaten in mijn huis met onderdelen die voor mij totaal nutteloos zijn. Neem de pedaalemmer. Waardeloos ding dat alleen opengaat als ik per ongeluk over zijn voetje rijd en die dan ook nog eens met zijn grote muil tegen mijn ellenboog knalt! Of de pedalen die nutteloos onder mijn digitale piano liggen te liggen, idem bij mijn gitaarversterker. En dan bof ik nog dat ik geen naaimachine bespeel, want daar ligt ook al zo’n pedaal onder.

De weegschaal (ofwel: de kilometerteller) is trouwens eveneens onbruikbaar, of je moet er schik in hebben om één wiel te wegen.
En wat dacht u van de vloerverwarming. Moet ik potdorie gaan zitten bukken om met mijn handen te voelen of mijn eigen vloerverwarming het doet! Zelfs de fietspomp kan ik niet bedienen want daar moet je een voet in zetten. Gelukkig heb ik geen fiets om op te pompen - wel rolstoelbanden maar daar heb ik een compressor voor. Want ik ben wel lui, maar niet gek!

Mijn lievelingsapparaat is het nietapparaat. Geen gekke fratsen met voetschakelaars. Gewoon een klap op zijn harses en het nietje d’r in.
Hij is het alleen nooit met mij eens.

BURUGO

Burugo op Facebook