Troubleshooter gelooft in oplossingen

Constance Tiemens staat als nummer 59 op de kandidatenlijst van D66. Toch is ze optimistisch over haar kansen. Deze idealistische politieke zij-instromer gaat haar uiterste best doen om de 18.000 stemmen te winnen die nodig zijn om een felbegeerde zetel in de Tweede Kamer te bemachtigen. Nou ja, één zetel heeft ze zelf al bij zich.

“Ik ben benieuwd hoe ze dat nou gaan oplossen als ik in de Tweede Kamer kom. Ik pas met die grote elektrische rolstoel helemaal niet tussen de bankjes. Het is natuurlijk een raar gezicht als ik straks in het middenpad geparkeerd sta of dat ze een stuk van die bankjes moeten gaan af zagen. Daarmee wordt meteen het probleem duidelijk: er is bij de bouw geen rekening gehouden met een kamerlid in een elektrische rolstoel, Het is wel heel knullig als Constance Tiemens straks een gevaar vormt voor de brandveiligheid, omdat ze met haar grote rolstoel in de weg staat.

Alles is wel op te lossen

Op dit moment ben ik fractie-assistent en politiek secretaris van de D66 afdeling in Woerden en daarnaast ben ik lid van een landelijk geschillencollege van de partij. Dat doe ik pas sinds 2017, want eigenlijk ben ik een zij-instromer. Hiervoor heb ik een eigen bedrijf gehad als troubleshooter. Als projecten vastliepen werd ik ingevlogen en moest ik dat project vlot trekken. Je hebt alleen blije klanten want ze vragen je eigenlijk altijd te laat: als het al tegen de deadline loopt of het project in het honderd dreigt te lopen. Mijn ervaring is dat alles wel op te lossen is. Daarnaast heb ik vooral hoogbegaafde leerlingen begeleid die vastliepen op school. Ik heb helemaal geen achtergrond in het onderwijs, maar blijkbaar is dat niet nodig. Je moet vooral goed contact maken met die kids en boven de stof staan. Ook dat was mooi werk.

Sandwichbord en flyers uitdelen

Ik ben nu 51 en ik heb tot mijn vijftigste therapie gehad vanwege mishandeling en misbruik in mijn jeugd. Deze behandeling heeft ook tientallen jaren geduurd. In 2004 was er een wet in de maak. Minister Hoogevorst wilde dat psychotherapie beperkt zou worden tot 25 behandelingen en bij een persoonlijkheidsstoornis tot 50 behandelingen. Die wet leek er ongemerkt doorgedrukt te worden. Ik dacht, blijkbaar is protesteren het enige dat ik nog kan doen om dit tegen te gaan. Dus heb ik een sandwichbord omgehangen met op mijn borst en rug: Stop Afbraak Psychotherapie en ben ik voor de Tweede Kamer gaan staan. Uiteindelijk heb ik minister Hoogervorst te spreken gekregen. Hij had geen idee dat een therapie lang kon duren. Daarover hebben we een kwartier lang een goed gesprek gevoerd.

In 2017 was er een televisiedebat met Alexander Pechtold en dat vond ik zo’n goed debat dat ik meteen heb gevraagd wat ik kon doen. Toen ben ik 5 dagen met de campagnebus meegegaan, opklapbare rolstoel. In het hele land flyers uitdelen. Ik vind het zelf verschrikkelijk om zo’n flyer in mijn hand gedrukt te krijgen, maar ik heb de schaamte toch overwonnen.

Nu kan het nog

Ik wil juist nu de Tweede Kamer in. Mijn lijf takelt af, maar dat houdt het nog wel zo’n 8 jaar vol. Dat zijn twee termijnen. Als ik het maar vier jaar zou kunnen doen, dan zou ik het niet gedaan hebben. Ik vind dat je het commitment moet hebben om het minimaal acht jaar vol te houden. Ik heb een jaar proef gedraaid. In mijn auto, uit mijn auto door het hele land op werkbezoek en dat ging goed, ook qua energieniveau. Toen mocht ik er van mezelf ten volle voor gaan.

Voor kinderen en tegen kansongelijkheid

Mijn portefeuille is duidelijk het sociaal domein. Ik vind klimaat ook heel belangrijk, maar ik heb helemaal niet de kennis om bij te dragen aan oplossingen voor het klimaatprobleem. Dus wil ik me graag richten op kinderen en het bestrijden van kansongelijkheid. Je snapt natuurlijk vanuit mijn achtergrond dat ik kinderen enorm veel gun. Zij zijn niet verantwoordelijk dus moeten wij het als volwassenen goed voor hen regelen. Kansenongelijkheid heeft daar heel veel mee te maken. Het is belangrijk dat iedereen goed onderwijs krijgt. Goed bewegen, gezond eten en persoonlijk aandacht daar waar het nodig is. Ik ben ook erg voor gratis kinderopvang, zodat zowel ouders als kinderen zich optimaal kunnen ontwikkelen.

Talenten benutten en belonen

Talenten benutten en financieel belonen is de naam van een plan van mij waar ik me hard voor ga maken. Mensen met een uitkering hebben nu vaak de UWV of de gemeente hijgend in hun nek als ze iets naast te uitkering doen. Ze lopen het risico om er financieel op achteruit te gaan, hun uitkering of toeslagen te verliezen. Ik denk dat er zoveel talent verloren gaat voor de mensen zelf en ook voor de maatschappij. Ze lijken bij de UWV niet te beseffen dat mensen nu te bang zijn om zich te ontplooien.

Mensen met een uitkering zouden zich juist vrij moeten voelen om er iets bij te gaan doen, iets waar zij gelukkig van worden of wat bij hun talenten past. Of het nou gaat om werk, vrijwilligerswerk, mantelzorg of een opleiding. Het is ook belangrijk dat mensen met een chronische ziekte of handicap altijd terug kunnen vallen op hun uitkering. Dat zouden we wettelijk moeten vastleggen. Die toeslagen moeten ook op de schop en plaats maken voor een systeem waarin je geen risico loopt dat je terug moet betalen. Je mag er nooit op achteruit gaan als je gaat werken.

Het is geen straf om in een rolstoel te zitten

Het leven in een rolstoel is best arbeidsintensief. Ik heb een rechtszaak moeten voeren om een elektrische rolstoel vergoed te krijgen van de WMO. Soms zou ik ook wat minder zichtbaar willen zijn, maar doordat mijn been in een bepaalde hoek moet, heb ik echt een hele grote elektrische rolstoel. Maar in het algemeen: je moet een beetje vrolijk kijken en je leuk kleden, dan kan eigenlijk alles wel in een rolstoel. Toch is het voor mij ook geen straf om in een rolstoel te zitten, want die rolstoel heeft mij ook heel veel gebracht. Ik ben er op latere leeftijd pas achter gekomen dat ik drie soorten reuma heb. Ik dacht altijd: waarom loopt iedereen zo makkelijk? Ik heb altijd pijn. Wist ik veel. Dus toen ik een rolstoel ging gebruiken kwam ik erachter wat het is om pijnloos te bewegen en daardoor heb ik veel meer plezier in wat ik doe.

Even een lach toveren op iemands gezicht

De afgelopen drie jaar ben ik erachter gekomen dat ik er ontzettend gelukkig van wordt om een wet uit te pluizen die ik graag wil veranderen. Om uit te zoeken hoe alles precies in elkaar zit, maar ook om met andere partijen en belanghebbenden te gaan praten. Ik zie het dan al voor me hoe we die wet gaan veranderen. Ik wist niet dat dat zo leuk was. Daarnaast ga ik graag het veld in. Ik vind het interessant om te weten hoe andere mensen zaken ervaren en wil dat ook meenemen naar Den Haag. Daarom vind ik het juist fijn dat mensen me benaderen bijvoorbeeld via LinkedIn. Ik wil benaderbaar zijn. Ik word namelijk ook heel gelukkig van een kort gesprekje met een onbekende. Even een lach toveren op iemands gezicht.

Een bed in de werkkamer en geen dossiers in een la

Tegen andere rollers zou ik willen zeggen dat ze hun passie en talent kunnen volgen en dat ze moeten durven vragen om de aanpassingen die nodig zijn om dat te doen. Ik heb gevraagd om een bed in mijn werkkamer als ik straks Tweede Kamer lid zou worden. Dan kan ik af en toe even helemaal plat. Dat scheelt mij heel veel energie en dan ga ik langer mee op zo’n dag. Ja, kamerlid is natuurlijk een drukke baan, je moet het allemaal wel goed regelen. Maar je moet ook niet gekker doen dan hoeft. Als ik in die vier jaar 1 ding ontzettend goed voor elkaar krijg. is dat toch een beter resultaat dan 10 rapporten die in een la liggen te verstoffen."

Constance Tiemens op de website van D66