Heb jij een tip voor de redactie?
Of een nieuwtje?
Terug naar het overzicht
Eén met je rolstoel door training oud-paralympiër
Kees-Jan van der Klooster
Zoveel mogelijk vertrouwd zijn met je rolstoel, is goed voor je zelfredzaamheid en zelfvertrouwen. Daarom is oud-paralympiër Kees-Jan van der Klooster rolstoelvaardigheidstrainingen gaan organiseren.
Experimenteren
Kees-Jan van der Klooster zit sinds 2001 in een rolstoel: ‘Omdat ik altijd al een fascinatie voor wieltjes had, ging ik meteen experimenteren. Iedereen vindt het al snel heel knap wat je kunt. Hierdoor word je te weinig uitgedaagd om het maximale uit je rolstoel te halen.’
Zelfredzamer en meer zelfvertrouwen
Kees-Jan ging trainingen geven en merkte dat mensen al na een paar sessies meer met hun rolstoel konden. Daardoor werden ze zelfredzamer en kregen ze meer zelfvertrouwen. ‘En daar is het me om te doen. Vergelijk het met leren fietsen. Elke ouder weet wat er kan op een fiets, dus leren kinderen goed met hun fiets omgaan. Maar de mogelijkheden van een rolstoel kennen de meeste ouders en zorgprofessionals niet uit eigen ervaring. Daarom leren veel mensen in een rolstoel die ook niet echt goed kennen. Met mijn trainingen wil ik daar verandering in brengen.’
‘Al na een paar sessies konden mensen meer met hun rolstoel.’
Belang van rolstoelvaardig zijn
Toen Kees-Jan een professionaliseringsslag wilde maken met zijn bedrijf K-J Projects Unlimited Abilities, ontstond de samenwerking met HandicapNL. ‘We willen het belang van rolstoelvaardig zijn op de kaart zetten. Niet alleen door het aantal trainingen uit te breiden, maar ook door kennis te delen met professionals.’
Anders dan reguliere zorg
Dat dit nodig is, beaamt ook kinderfysiotherapeut Gert Rots: ‘Tijdens de trainingen van KJ-projects wordt benadrukt hoe belangrijk het is om één te worden met de rolstoel. Op die manier ontstaat er verbinding tussen de gebruiker en de rolstoel. Dat is heel anders dan hoe er in de reguliere zorg naar wordt gekeken.’
Maaike Derks-Snellenberg (57) na de training van Kees-Jan: ‘Ik wil nu eigenlijk nooit meer geduwd worden. Ik ga vol zelfvertrouwen de straat op om boodschappen te doen of de hond uit te laten. Een stoep of drempel is voor mij niet zo snel te hoog meer.’
Een versie van dit artikel verscheen eerder in magazine saam[en] van HandicapNL.